Pomiary reaktywności są wykonywane na ogół na małych mocach reaktora rzędu od kilku do kilkudziesięciu kilowatów. W ten sposób unika się dodatkowych zjawisk, zakłócających pomiar, takich jak: efekt temperaturowy reaktywności czy efekt zatrucia ksenonowego. Przy tych poziomach mocy widoczny jest jednak wpływ źródła neutronów z reakcji  (,n) na berylu.

Intensywność źródła fotoneutronów zależy głównie od czasu schładzania reaktora po ostatnim okresie pracy na dużej mocy oraz od tej mocy. Względna intensywność źródła S w równaniach kinetyki zależy ponadto od poziomu mocy, na którym wykonywane są pomiary; przy niskich poziomach mocy efekt źródła może być bardzo silny a przy wyższych - przestaje być widoczny. Dyskusja ta prowadzi do wniosku, że nie jest możliwe ustalenie wartości źródła fotoneutronów S i używanie tej wartości jako stałej we wszystkich pomiarach reaktywnościowych. Tak więc źródło fotoneutronów S jest kolejnym, po efektywnym czasie pracy reaktora _ef parametrem, który musi być indywidualnie wyznaczany podczas pomiarów reaktywności.

Nowy parametr ₀ ma następującą postać:

i ma wymiar reaktywności.

To równanie jest rozwiązaniem równań kinetyki reaktora ze źródłem w stanie ustalonym gdzie:
jest efektywnym czasem życia neutronów natychmiastowych, a to efektywny udział neutronów opóźnionych i fotoneutronów. n₀ oznacza ustaloną moc reaktora, a ₀ - pewną ujemną reaktywność, kompensowaną obecnością stałego źródła neutronów. Wyżej wspomniana, wartość S jest źródłem fotoneutronów (neutronów). Mimo, że reaktywność reaktora w tym przypadku nie jest równa zeru i wynosi:

=₀ ,

to jednak taki stan reaktora nazywany jest stanem krytycznym ze źródłem.

Na górę

Strona główna