Piotr Curie urodził się 15 maja 1859 roku w Paryżu. Pochodził z francuskiej alzackiej rodziny protestanckiej.

Edukacją jego początkowo zajmowała się matka, później ojciec i starszy brat Jacques. W wieku 16 lat zdał egzamin maturalny matematyczno-przyrodniczy i rozpoczął studia na Sorbonie. Po dwóch latach uzyskał licencjat nauk fizykalnych. W wieku 19 lat został asystentem profesora P.Desainsa. W tym to czasie rozpoczął pracę badawczą.

W 1880 roku wraz z bratem, który był wtedy asystentem profesora Charlesa Fiedela, rozpoczął badania kryształów. Prace te zostały uwieńczone odkryciem piezoelektryczności.

W 1882 roku Piotr Curie opuścił Sorbonę, by objąć stanowisko chef de travaux (~adiunkt) w Szkole Fizyki Przemysłowej i Chemii Przemysłowej miasta Paryża.

Piotr Curie interesował w szczególności symetrią pola magnetycznego i pola elektrycznego. Stąd wzięło się jego zainteresowanie wpływem temperatury na właściwości magnetyczne ciał. W badaniach swoich stwierdził, że tzw. podatność magnetyczna ciał paramagnetycznych jest odwrotnie proporcjonalna do temperatury bezwzględnej. Zespól tych badań Piotr Curie przedstawił jako pracę doktorską pod tytułem "Własności magnetyczne ciał w różnych temperaturach" na Wydziale Nauk Matematyczno-Przyrodniczych Uniwersytetu Paryskiego.

W 1894 roku mianowano go profesorem paryskiej Szkoły Fizyki i Chemii. W roku następnym spotkał kobietę, która zmieniła jego tryb życia.

Towarzystwo Popierania Przemysłu Krajowego w Paryżu zleciło Marii Skłodowskiej zbadanie magnetycznych właściwości różnych gatunków stali. Miała ona ustalić wpływ składu chemicznego i sposobu hartowania stali na jej właściwości. Badania rozpoczęła w pracowni jednego ze swych profesorów - Gabriela Lippmanna. Próbki badanych materiałów wymagały jednak dużo miejsca, którego brakło w pracowni.

W tym czasie polski fizyk Józef Wierusz-Kowalski przebywał w Paryżu, odbywając podróż poślubną. Młoda para odwiedziła Marię Skłodowską, która zwierzyła się im ze swych kłopotów lokalowych. Wieruszowi-Kowalskiemu przyszedł do głowy pomysł, by poprosić o radę Piotra Curie. W tym celu zorganizował u siebie przyjęcie, na które zaprosił Marię Skłodowską i Piotra Curie. Oboje zaproszeni od razu się sobie spodobali. Podobne usposobienie, ten sam stosunek do życia i nauki sprzyjał do nawiązania między nimi przyjaźni, która przerodziła się w miłość.

25 lipca 1895 roku młodzi badacze zawarli małżeństwo. Wśród podarków ślubnych znalazły się dwa rowery, na których młoda para odbyła podróż poślubną.

Rys.5 str.43: [1] Józef Hurwic, "Twórcy nauki o promieniotwórczości", 1989 PWN.

Po powrocie małżonkowie Curie wynajęli skromne mieszkanko w Paryżu, niedaleko uczelni, gdzie pracował Piotr. Dyrektor tej uczelni wyraził zgodę, by Maria pracowała u boku swego męża. Wzajemny szacunek i miłość opromieniały pracę naukową, główny cel życia małżonków.

Maria i Piotr Curie przy pracy.
Rys.7 str.56: [1] Józef Hurwic, "Twórcy nauki o promieniotwórczości", 1989 PWN.

Przed wakacjami 1897 roku Maria skończyła swe badania stali. Dnia 12 września tego samego roku na świat przyszła córka Irena.

Później Marie Skłodowska-Curie postanowiła podjąć pracę doktorską. Jako temat wybrała badania odkrytych przez Becquerela promieni uranowych. Piotr dołączył do tych badań. Odtąd promieniotwórczość była jego przedmiotem jego pracy.

Piotr Curie zmarł 19 kwietnia 1906 roku w wypadku ulicznym [1,12].

Na górę