Poprzednia | Spis | Następna

2. Krótka historia

Prahistoria medycyny nuklearnej z pewnoscia zaczyna sie wraz z odkryciem promieni X w 1895 r. oraz sztucznej promieniotworczosci. Pierwsze zastosowanie kliniczne mialo miejsce w 1937 r. na slynnym (ze stworzenia Unixa) Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, gdy zastosowano promieniowanie do leczenia chorego na leukemie. Jednak medycyna nuklearna zainstniala na powaznie dopiero w roku 1946, gdy u pacjenta udalo sie wyleczyc raka tarczycy przy pomocy radioaktywnego izotopu jodu. Ta data jest powszechnie uznawana za poczatek tej galezi medycyny, pomimo, ze badania na szeroka skale rozpoczeto jeszcze pare lat pozniej.
Stopniowo srodowisko lekarskie zaczelo doceniac wage radioaktywnego jodu i rownolegle zaczeto rozwijac te nowa galaz medycyny. Byl to duzy przelom w dziedzinie diagnostyki, gdyz mozna bylo odlozyc skalpele i bezbolesnie zagladac do wnetrza czlowieka.
W latach 60-tych odnotowano najszybszy rozwoj medycyny nuklearnej i calej galezi przemyslu z nia zwianej. W latach 70 otrzymywano juz obrazy watroby, mozgu oraz calego przewodu pokarmowego. Dalej w latach 80-tych promieniotworczosc wykorzystano do szczegolowej diagnozy ukladu krazenia (glownie chodzi i drobniutkie naczynia wiencowe)

pare wazniejszych dat:

[1] Society of Nuclear Medicine