Podstawa prawna.

 

Konwencjonalne metody utrwalania żywności jak: suszenie, obróbka cieplna, zamrażanie, dodatek środków chemicznych – coraz częściej są zastępowane przez technologię radiacyjną. Szczególnie dodatek niektórych środków chemicznych (bromek metylu, tlenek etylenu) okazał się szkodliwy dla człowieka i jest w wielu krajach zakazywany.

Organizacja do Spraw Rolnictwa i Wyżywienia FAO oraz Światowa Organizacja Zdrowia WHO zaakceptowały zasady wykorzystania technologii radiacyjnej dla zwiększenia zdrowotności żywności, zmniejszenia jej strat oraz ułatwień w handlu artykułami spożywczymi. Norma ogólna dla napromieniowanej żywności – jako standard światowy – opublikowana jest w „Codex Alimentarius” tom XV, 1984.

Norma ta jest zaakceptowana przez kraje członkowskie, w tym także Polskę  i jest podstawą do wydawania zezwoleń na napromieniowanie poszczególnych produktów w zainteresowanych krajach.

Radiacyjna metoda utrwalania żywności stosowana jest w ponad 40 krajach i obejmuje więcej niż 50 produktów rolno – spożywczych i pasz, które mogą być poddane obróbce radiacyjnej i są dopuszczone do obrotu handlowego.