Powrót
Trochę historii.
Radiacyjne utrwalanie żywności w poszczególnych krajach (dane z 1993 r.).
|
KRAJ |
Z I E M N I A K I |
C E B U L A |
C Z O S N E K |
O W O C E R Ó Ż N E |
W A R Z Y W A Ś W I E Ż E |
Ż Y W N O Ś Ć S U S Z O N A |
Ż Y W N O Ś Ć M R O Ż O N A |
P R Z Y P R A W Y I Z I O Ł A |
Z B O Ż A |
P R Z E T W O R Y M L E C Z N E |
D R Ó B |
P R O D U K T Y R Ó Ż N E |
Liczba
obiektów radiacyjnych |
|
Algieria |
· |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 |
|
Argentyna |
|
· |
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
· |
1 |
|
Bangladesz |
· |
· |
|
|
|
· |
· |
|
|
|
|
· |
1 |
|
Belgia |
|
|
|
|
|
· |
· |
· |
|
|
|
· |
1 |
|
Brazylia |
|
|
|
· |
|
· |
|
· |
· |
|
|
· |
1 |
|
Chile |
|
· |
|
|
|
· |
|
· |
|
|
|
|
1 |
|
Chiny |
· |
· |
· |
· |
· |
· |
|
· |
|
|
|
|
10 |
|
Chorwacja |
|
|
|
|
|
|
· |
· |
· |
· |
|
|
1 |
|
Filipiny |
|
· |
· |
|
|
|
|
|
|
|
|
· |
1 |
|
Francja |
|
|
|
· |
· |
|
|
· |
|
· |
· |
· |
8 |
|
Holandia |
|
|
|
|
· |
|
· |
· |
|
|
· |
|
1 |
|
Indie |
|
· |
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
|
2 |
|
Indonezja |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
|
2 |
|
Iran |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
|
1 |
|
Izrael |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
· |
1 |
|
Japonia |
· |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 |
|
Jugosławia |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
|
1 |
|
Kanada |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
|
1 |
|
Korea Pd. |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
· |
1 |
|
Meksyk |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
· |
1 |
|
Norwegia |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
|
1 |
|
Polska |
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
|
1 |
|
Pd. Afryka |
· |
|
|
· |
|
|
|
· |
|
|
|
· |
6 |
|
Tajlandia |
|
|
|
· |
|
|
|
· |
|
|
|
· |
2 |
|
Ukraina |
|
|
|
|
|
|
|
|
· |
|
|
|
1 |
|
USA |
|
|
|
· |
|
|
· |
· |
|
|
· |
|
6 |
|
Wielka Brytania |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
· |
1 |
|
Węgry |
|
|
|
|
|
· |
|
· |
|
|
|
· |
1 |
|
Wietnam |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
· |
1 |
|
|
5 |
6 |
2 |
6 |
3 |
6 |
5 |
22 |
3 |
2 |
3 |
14 |
58 |
Pierwsze
pomysły, aby zastosować promieniowanie jonizujące do utrzymania dobrej jakości
żywności pojawiły się na początku naszego wieku. Nie doczekały się jednak
realizacji, ponieważ nie dysponowano w tym czasie odpowiednio silnymi źródłami
promieniowania. Nadal jednak w wielu krajach prowadzono badania, które miały
dać odpowiedź: czy napromieniona żywność jest bezpieczna pod względem
radiologicznym, toksykologicznym, bakteriologicznym i czy pod wpływem
promieniowania nie traci wartości odżywczych.
Okazało się,
że żywność utrwalana radiacyjnie nie jest toksyczna, radioaktywna, rakotwórcza
ani mutagenna. Stwierdzono również, że napromienianie żywności nie zmienia
wartości odżywczej jej podstawowych składników: węglowodanów, białek i
tłuszczów.
Uzyskane
wyniki stanowiły podstawę do ustanowienia aktów prawnych o zasięgu
międzynarodowym oraz w poszczególnych krajach. Obecnie 40 krajów wprowadziło
uregulowania prawne określające warunki radiacyjnego utrwalania żywności. 29
krajów posiada urządzenia do napromieniania żywności, a 6 kolejnych – buduje
lub planuje budowę takich urządzeń.
Należy się spodziewać, że w latach dziewięćdziesiątych nastąpi rozszerzenie międzynarodowego handlu żywnością utrwalaną radiacyjnie.