Trochę o cząstce, którą opisujemy.

Została odkryta w 1932 . Odkrycie to zawdzięczamy badaniom zderzeń cząstek alfa z jądrami. Zaobserwowano wtedy bardzo przenikliwe promieniowanie, które miało zdolność wybijania jąder odrzutu w wyniku oddziaływania z lekkimi jądrami. W stanie końcowym stwierdzono obecność protonów. Prawidłową interpretację tego zjawiska podał Chadwick, który wysunął hipotezę istnienia cząstki neutralnej o masie zbliżonej do protonu [1]. Neutron, cząstka elementarna (w historycznym znaczeniu nazwy). Jest barionem o B=1, posiada walencyjne kwarki udd, masę równą 939,55 MeV/c2 (tj. 1,6748*10-27 kg), moment magnetyczny (moment dipolowy magnetyczny) 1,913148 µi. Wraz z protonem jest podstawowym składnikiem jąder atomowych (nukleon). Swobodny neutron nie jest cząstką trwałą, z czasem połowicznego rozpadu równym 932 s ulega rozpadowi beta (w jądrze atomowym neutron jest cząstką trwałą): Istnieje antycząstka neutronu: antyneutron posiadający walencyjne kwarki anty-d, anty-d i anty-u. Neutron jest fermionem o spinie 1/2, oddziałuje silnie (jest hadronem), słabo i poprzez niezerowy moment magnetyczny - magnetycznie. Jest obojętny elektrycznie (stąd nazwa). Neutron jest cząstką przenikliwą, nie powoduje jonizacji[6]. Przyjmuje się ogólny podział neutronów zależny od ich energii[3]:
  1. Neutrony zimne - energie 0-1000eV.
  2. Neutrony pośrednich energii - energie 1-500keV
  3. Neutrony prędkie - energie 0,5-50MeV
  4. Neutrony wysokoch energii - energie większe od 50MeV.





      Powrót do strony głównej