PET ( Positron Emission Tomography)
W latach pięćdziesiątych odkryto możliwość wykorzystania do celów diagnostycznych pewnych radioizotopów. Podczas rozpadów radioizotopów w większości przypadków następuje emisja promieniowania gamma i elektronów. Zauważono, że w niektórych przypadkach zostaje wyemitowany pozyton. Postanowiono wykorzystać ten rodzaj rozpadu w diagnostyce medycznej i tak rozpoczyna się historia pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). W połowie lat osiemdziesiątych PET stał się narzędziem diagnostycznym, używanym do badań dynamicznych ludzkiego metabolizmu i aktywności mózgu .
Pacjentowi podawany jest aktywny metabolicznie znacznik - cząsteczka przenosząca ze sobą izotop emitujący pozytony np.11C, 13N, 15O, 18F. Cząsteczka jest dobierana tak aby wykazywała powinowactwo z organem który chcemy zbadać. Izotop zbiera się w określonym rejonie ciała, i po pewnym czasie rozpada się emitując pozyton, który zderza się ze swobodnym elektronem w pobliżu miejsca emisji. Skutkiem oddziaływania dwóch subatomowych cząstek jest przekształcenie materii w energię w formie dwóch kwantów gamma. Promienie gamma rozchodzą się od punktu zderzenia w przeciwnych kierunkach i są wykrywane przez układ detektorów otaczających pacjenta. Jeżeli jednocześnie 2 fotony są wykryte przez parę detektorów oznacza to że zderzenie , które je wzbudziło zdarzyło się na linii łączącej oba detektory. Oczywiście, jeżeli jeden z fotonów jest rozproszony, to wyznaczona linia będzie nieprawidłowa. Potem liczymy rozmieszczenie znacznika emitującego pozyton, używając tomograficznych mechanizmów rekonstrukcji obrazu.
Metoda PET jest głownie stosowana w diagnostyce nowotworów mózgu, piersi, serca. Naukowcy pracują nad zastosowaniem metody PET w badaniach epilepsji, choroby Alzheimera.
Obrazy uzyskiwane metodą PET maja wysoką rozdzielczość czasową pozwalającą na dynamiczne obrazowanie. Wadą tej metody jest konieczność użycia akceleratora do produkcji radioizotopów. Ze względu na długi czas połowicznego rozpadu izotopów używanych w tej metodzie diagnostycznej pacjent może, z uwagi na zagrożenie zdrowia uczestniczyć w ściśle określonej ilości sesji. Metoda PET jest metodą kosztowną i zarówno to jak i jej mała uniwersalność ( możliwość użycia tylko w ściśle określonych przypadkach) ogranicza jej stosowanie.
