Dzięki umowie podpisanej 22 grudnia 1987 roku miedzy Agencją Awaryjnego Zarządzania (DEMA) Duńskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Państwową Agencją Atomistyki, uruchomiono część międzynarodowego systemu monitoring środowiska o nazwie Pernament Monitoring System (PMA).
Stacja PMA skłąda sie z dwóch części. Część pomiarowa (rys.
7), w której wnętrzu znajduje się licznik Geigera-Mullera do pomiarów mocy dawki, sonda NaI(Tl), deszczomierz oraz dwa czujniki temperatury (do pomiaru temperatury kryształu sondy oraz temperatury otoczenia). Komputerowa (sterującą) część stacji PMS (rys.
8) stanowi komputer z monitorem i modemem, system "watchdog", którego zadaniem jest czuwanie nad prawidłową pracą całej stacji. System ten odpowiada m.in. za przełączenie stacji na zasilanie awaryjne w przypadku zaniku zasilania sieciowego, a także za restart systemu w przypadku utraty stabilizacji.
Dane przekazywane do komputerów współpracujących ze stacjami, gdzie są analizowane i zapisywane oraz w określonych przedziałach czasu, typowo 2-3 razy na dobę, przesyłane do serwera, znajdującego się w CLOR. W przypadku wystąpienią sytuacji awarmowej, czyli przekroczenia zadanej górnej granicy wartości którejś z mierzonych wielkości, komputer stacji nawiązuje połączenie z serwerem, rozpoczyna przesłanie danych w cyklach dziesięciominutowych, a serwer informuje sygnałem alarmowym i przesłaniem wiadomości SMS do telefonu komórkowego operatora systemu.
Stacje PMA są rozmieszczone na terenie Danii, Polski, Litwy, Łotwy i Estonii.
 Źródło: [1],[3]