W lekcji drugiej poznaliśmy prawo Gaussa dla pola elektrycznego, wzór (2.6.5), wytworzonego przez ładunki.

W równaniu tym  jest natężeniem pola elektrycznego a   strumieniem tego pola przez wybraną powierzchnię zamkniętą . Przez oznaczyliśmy sumaryczny ładunek elektryczny obejmowany przez tę powierzchnię. Fakt, że strumień wektora natężenia pola elektrycznego przez daną powierzchnię równy jest ładunkowi obejmowanemu przez tę powierzchnię oznacza, że źródłem tego pola, które nazywamy polem elektrostatycznego są ładunki elektryczne. Linie sił tego pola zaczynają się i kończą w miejscach, w których są ładunki elektryczne.

Prawo to można zapisać też w postaci różniczkowej, wzór (2.6.10). 

gdzie jest objętościową gęstością ładunków elektrycznych. Wartość i znak dywergencji wektora identyfikuje te obszary gdzie znajdują się źródła pola, czyli ładunki elektryczne, oraz określa ich znak. Nie znikanie dywergencji natężenia pola elektrycznego wytworzonego przez ładunki oznacza, że takie pole jest polem źródłowym.

Kiedy mamy do czynienia z ładunkami o charakterze rozciągłym możemy prawą stronę wzoru zastąpić całką po objętości (patrz wzory (2.6.7) i (2.6.8) i zapisać równanie (8.2.1) w innej postaci  

gdzie V jest objętością obejmowaną przez powierzchnię S.