Rozpocznijmy od zapisania prawa Ohma, wzór (4.4.5),  dla obwodu elektrycznego składającego się z pojemności, indukcyjności i oporności, Rys.7.1.1.

Gdzie stosujemy następujące, znane nam już, przyporządkowania:

Uwaga wstępna: Wykorzystując prawo Ohma do prądów zmiennych będziemy zakładać, że wartości prądu we wszystkich miejscach obwodu są w każdej chwili takie same. Prądy takie nazywamy kwazistacjonarnymi. Założenie takie jest słuszne dla częstotliwości drgań do ok. 10⁶ Hz. Pamiętajmy też, że w dalszym ciągu tej lekcji różnicę potencjałów oznaczać będziemy symbolem U, a symbolem oznaczać będziemy fazę drgań obwodu.

	Kondensator jest naładowany, ale klucz K jest otwarty . Odpowiada to rozciągnięciu sprężyny, struny w instrumencie muzycznym lub odchylaniu od pionu wahadła. (Zauważmy jednak, że energię moglibyśmy przekazać do obwodu także inaczej, np. umieszczając indukcyjność w zmiennym polu magnetycznym.) Następnie zwieramy klucz, co powoduje rozładowanie kondensatora C poprzez  oporność R i indukcyjność L.
Rys.7.1.1. Obwód RLC

Zapiszemy prawo Ohma wykorzystując podane wyżej przyporządkowania. Suma spadków napięć (z uwzględnieniem znaku) na wszystkich elementach obwodu równa jest zeru, co zapisujemy w postaci zależności 

Dzieląc przez L i pamiętając, że I=dq/dt otrzymujemy równanie różniczkowe

Jest to zasadnicze równanie drgań w obwodzie, składającym się z podstawowych elementów elektrycznych: oporności R, indukcyjności L i pojemności C. Obwód taki zwany jest często obwodem RLC. Równanie to odpowiada równaniu drgań harmonicznych (6.25) znanemu z kursu Fizyka I, jeśli dokonamy przyporządkowania: odchylenie od położenia równowagi, x q ,  masa, m  L,  współczynnik oporów ruchu, b R, współczynnik sprężystości, k 1/C.