Kiedy zamykamy  lub otwieramy obwód elektryczny zawierający indukcyjność, obserwujemy efekty nieznane nam z wcześniejszych lekcji o prądzie elektrycznym. Prąd narasta i zanika powoli, a tempo tego procesu określa stała czasowa obwodu, której wartość proporcjonalna jest do istniejącej w obwodzie indukcyjności. Wiemy, że z przepływem prądu w obwodzie zawierającym oporność wiąże się wykonanie pracy, której wartość określona jest wzorem (4.6.3). Jeśli w obwodzie jest indukcyjność, to wzór ten musi być zmodyfikowany, bo prąd płynący w obwodzie zmienia się w tym przypadku zgodnie ze wzorami (6.3.6) i (6.3.9) Zapiszmy wzór na pracę dla obwodu pokazanego na Rys.6.3.1. w przypadku włączania prądu, czyli po ustawieniu przełącznika w pozycji 1.

Wzór (6.3.9) możemy zapisać w postaci 

Mnożąc obie strony przez otrzymujemy wzór na pracę w przedziale czasu

Pierwszy składnik po prawej stronie wzoru to znana nam już praca powodująca wydzielenie się ciepła w oporności R. Składnik drugi, to praca związana ze zmianami pola magnetycznego w obwodzie. Jeśli natężenie prądu zmieniało się od zera do wartości I, to praca wyniesie

Co dało w rezultacie wykonanie tej pracy? Na co została zamieniona? Czy gdzieś jest zmagazynowana?... Właściwie, to znamy już odpowiedź na podstawie rozważań o zamykaniu i otwieraniu obwodu z indukcyjnością. Praca ta została zmagazynowana w postaci energii wytworzonego pola magnetycznego. Rzeczywiście, pokazaliśmy nawet, że energię tę potrafimy zamienić w ostateczności na ciepło, kiedy przełącznik ustawimy w położenie 2. Płynący wówczas prąd dany wzorem (6.3.6) i związane z tym wykonanie pracy na ogrzanie oporności pomimo braku w obwodzie siły elektromotorycznej, to właśnie wykorzystanie energii pola magnetycznego i zamiana tej energii na ciepło.

W przypadku solenoidu całe pole skupione jest w jego wnętrzu, możemy więc wyznaczyć energię pola w jego objętości. Wykorzystując wzór (6.2.8) na indukcyjność solenoidu oraz wzór (5.1.5) na wartość indukcji magnetycznej w solenoidzie zapiszemy wzór (6.4.3) w postaci

Wykonując we wzorze (6.4.4) dzielenie przez objętość solenoidu otrzymujemy wzór na energię pola magnetycznego zmagazynowaną w jednostce objętości. 

Zwróćmy uwagę, że wzór (6.4.5) nie zawiera już żadnych wielkości związanych z samym solenoidem. Jest to po prostu wyrażenie określające gęstość energii pola magnetycznego w takim punkcie pola gdzie wartość indukcji magnetycznej wynosi B.

Rozważając postać wyprowadzonych tu wzorów nie sposób powstrzymać się od analogii z polem elektrycznym. Wzór (6.4.3) określający energię zgromadzoną w indukcyjności jest analogiczny do wzoru (3.4.2) określającego energię zmagazynowaną w pojemności, wzór (6.4.5) określający gęstość energii pola magnetycznego jest analogiczny do wzoru ( 3.4.4) określającego gęstość energii pola elektrycznego. Solenoid zaś w odniesieniu do pola magnetycznego spełnia podobną rolę jak kondensator w odniesieniu do pola elektrycznego. 

W dalszej części kursu zobaczymy, że związki pomiędzy polami: elektrycznym i magnetycznym są o wiele bardziej głębokie.