Arystarch z Samos
MECHANIKA
Grecki astronom IV-III wpn -autor zachowanego traktatu O rozmiarach i odległościach Słońca i Księżyca, w którym posługując się metodą geometryczną, wylicza względne rozmiary i wzajemne odległości Słońca, Ziemi i Księżyca. Podawane przez niego wielkości są niedokładne z powodu błędnych obserwacji, ale model, na którym oparł wyliczenia, jest prawidłowy. Mikołaj Kopernik poznał tę teorię studiując we Włoszech (Bolonia i Padwa).
Mikołaj Kopernik, łac. Nicolaus
Copernicus
Polski astronom (ur. 19 lutego 1473 w Toruniu, zm. 21 maja 1543 we Fromborku), autor dzieła De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich) przedstawiającego szczegółowo i w naukowo użytecznej formie heliocentryczną wizję świata dokonało przełomu i wywołało jedną z najważniejszych rewolucji naukowych od czasów starożytnych, nazywaną przewrotem kopernikańskim .
11 listopada 1572 roku odkrył supernową w gwiazdozbiorze Kasjopei (nazwaną później na jego cześć Gwiazdą Tychona), która świeciła przez szesnaście miesięcy. Obserwacje nowej gwiazdy opisał w pracy De Nova Stella (O nowej gwieździe) w 1573. Zarówno to odkrycie, jak i liczne obserwacje komet, podważały starożytną tezę o niezmienności niebios. Finansowany przez króla Fryderyka II, wybudował (w latach 1576–1580) na wyspie Hven (Ven) w pobliżu Kopenhagi dwa obserwatoria astronomiczne. W ciągu 21 lat wykonał na Ven wiele precyzyjnych, jak na owe czasy, obserwacji astronomicznych. Choć Brahe podważał teorię heliocentryczną, opisaną przez Kopernika, doskonały materiał obserwacyjny umożliwił jego współpracownikowi z ostatnich lat życia, Johannesowi Keplerowi, odkrycie prawidłowości w ruchu planet - tzw. praw Keplera. Są one istotnym argumentem za prawdziwością teorii heliocentrycznej, która w dokładniejszy sposób tłumaczyła zaobserwowane ruchy planet i ich orbity.
(ur. 1571 , zm.1630) – niemiecki matematyk, astronom i astrolog, jedna z czołowych postaci rewolucji naukowej w XVII wieku. Najbardziej znany jest z nazwanych jego nazwiskiem praw ruchu planet, skodyfikowanych przez późniejszych astronomów na podstawie jego prac Astronomia nova, Harmonices Mundi i Epitome astronomiae Copernicanae. Prawa te wykorzystano do potwierdzenia słuszności teorii grawitacji Izaaka Newtona. Ulepszył teleskop soczewkowy Galileusza.
Naukowy geniusz i odkrywca trzech zasad dynamiki. W swoim dziele Philosophiae naturalis principia mathematica Oryginał (1687) przedstawił prawo powszechnego ciążenia oraz prawa ruchu, leżące u podstaw mechaniki klasycznej. Niezależnie od Gottfrieda Leibniza przyczynił się do rozwoju rachunku różniczkowego i całkowego. Opis zjawisk fizycznych za pomocą równań różniczkowych jest do dzisiaj cechą fizyki.
Grawitacji jest poświęcona III Księga (Phil.Nat.), gdzie Newton podał (w 11 lematach i 42 tezach) zastosowanie wcześniej opisanych praw mechaniki do wyjąśnienia ruchu planet, satelitów i komet oraz sformułował prawo powszechnego ciążenia . Dalej podał oparty na własnych obserwacjach wahadeł itp dowód na proporcjonalność masy bezwładnej i grawitacyjnej, dyskutował spłaszczenie Ziemi i nnych planet wynikające z ruchu obrotowego, przypływy i odpływy morza wywołane przez przyciągnie Księżyca i Słońca, zaburzenia ruchu Księżyca, zjawisko precesji, powstawanie nowych gwiazd i komet itp.
Pogranicze nauki i fantastyki :
Planeta X - dodatkowa planeta wspólna dla Słońca i dodatkowej gwiazdy Nemezis?
Nemezis - dodatkowe wygasłe już Słońce?
NASA-oczy - naukowa animacja układu słonecznego i egzoplan
