Jakob
Bernoulli (1654-1705) MECHANIKA
Wielcy mechanicy - po Newtonie:
Jakob
Bernoulli (1654-1705)
Szwajcarski pionier analizy matematycznej i rachunku prawdopodobieństwa,
wprowadził termin "całka" (integral) przyjety potem przez Leibnitza
jako rachunek całkowy (calculus integralis) zamiast sumacyjny.
W dziele "Ars conjectandi" (Sztuka przewidywania) udowodnił
twierdzenie wielkich liczb i zbadał własności rozkładu dwumianowego
i wielomianowego (czyli binomialnego i multinomialnego).
Był też pionierem współrzędnych biegunowych.
Rozwiązał problem brachistochrony (czyli krzywej najszybszego spadku
- jeden z pierwszych w rachunku wariacyjnym, vide:tautochrona),
ale równocześnie także Jakob I, Leibnitz i Newton.
Na swoim nagrobku polecił wyryć spiralę logarytmiczną i napis
"eadem mutata resurgo" czyli "odradzam się choć zmieniona"
(ewoluta tej krzywej też jest spiralą logarytmiczną)
Johann Bernoulli (1667-1748) alias Johann I
przyjął propozycję majętnego markiza Giullaume de l'Hospitala, by
za stałe wynagrodzenie przekazywać mu wyniki swych badań (do dziś
reguła obliczania granic typu 0/0 nazywa się regułą de l'Hospitala)
Leonhard Euler
1707-1783
jeden z najwybitniejszych matematyków i fizyków wszechczasów,
miał fenomenalną pamięć, przeniósł się z Bazylei do Rosji, gdzie nadal ma
potomków (miał 13 dzieci i 39 wnuków). Jego dzieła dotyczą
wszystkich działów ówczesnej matematyki, mechaniki i fizyki
(73 tomy i kilka tysięcy listów).
W wieku 12 lat w 1725 przedstawił swoją pierwszą rozprawę naukową na temat linii krzywych przed członkami Królewskiej Akademii Nauk. W 1731 (18 lat) został członkiem tej Akademii. W kwietniu 1736 wyruszył na wyprawę naukową do Laponii mającą na celu zbadanie spłaszczenia kuli ziemskiej (zakończona 1737 wykazaniem poprawności tezy Newtona). Clairaut opracował wtedy dzieło na temat kształtu Ziemi i planet. Razem z Josephem-Jérôme Lalande i Nicole-Reine Étable de la Brière-Lepaute wykazał, że pojawienia się komety z lat 1531, 1607 i 1682 dotyczą w istocie jednego ciała niebieskiego. Obliczył datę następnego pojawienia się z dokładnością do 33 dni.
Pierre Louis
Moreau de Maupertuis
matematyk, fizyk, filozof, geodeta i astronom francuski.
W 1723 został członkiem Akademii Nauk. W latach 1736-37 kierował wyprawą do Laponii, której celem był pomiar długości południka i określenie wielkości spłaszczenia "kuli" ziemskiej na biegunach. Jego asystentem w tej wyprawie był szwedzki fizyk i astronom Anders Celsius.
Jego prace z matematyki dotyczyły analizy matematycznej i geometrii. Najbardziej znana jest sformułowana przez niego w fizyce „zasada najmniejszego działania”.
Francuz zasłużony na polu fizyki i matematyki, zwłaszcza w dziedzinie mechaniki teoretycznej (zasada d’Alemberta) i równań różniczkowych (odkrył rachunek pochodnych cząstkowych). Zajmował się też estetyką i teorią muzyki. W fizyce siłą d'Alamberta nazywa się siłę bezwładności
Jakob Steiner
1796-1863
Szwajcarski matematyk. Został uznany najlepszym geometrą od czasów Apoloniusza z Pergi (który pierwszy nazwał i opisał krzywe stożkowe - elipsa, hiperbola, parabola) Edukację szkolną rozpoczął dopiero w wieku 18 lat. Studiował na uniwersytetach w Heidelbergu i Berlinie, w 1832 roku został uhonorowany doktoratem w Królewcu, a w 1834 na uniwersytecie w Berlinie została utworzona dla niego katedra geometrii. Sformułował w mechanice twierdzenie Steinera.
Warto zajrzeć: tensor momentu bezwładności elipsoida bezwładności
Żyroskop (giroskop; gr. gyros - obrót, skopeo - obserwować) – urządzenie do pomiaru lub utrzymywania położenia kątowego, działające w oparciu o zasadę zachowania momentu pędu. Został wynaleziony przez francuskiego fizyka Jeana Foucaulta w 1852 roku
Żyroskop kursowy lotniczy – przyrząd pokładowy do wyznaczania kursu statku powietrznego
Powerball – oparty na żyroskopie przyrząd do treningu i rehabilitacji palców, stawów, mięśni dolnej i górnej partii rąk
Koło zamachowe – koło o dużym momencie bezwładności wykorzystywane do chwilowego magazynowania energii mechanicznej w silnikach
