MECHANIKA

James Watt 1736-1819

Szkocki inżynier i wynalazca, twórca kilku kluczowych ulepszeń konstrukcji maszyny parowej, dzięki którym maszyny te zapoczątkowały rewolucję przemysłową.Na potrzeby określania mocy silników James Watt zdefiniował on nową jednostkę – koń mechaniczny, która jest do dzisiaj powszechnie używana w motoryzacji.

Jednak w fizyce i układzie SI od jego nazwiska nazwano nową jednostkę mocy – wat.

    James Prescott Joule 1818-1889

Urodził się koło Manchesteru w rodzinie piwowara. Ze względu na słabe zdrowie, naukę w szkole rozpoczął dopiero mając 15 lat. Nauczycielem jego był John Dalton, który miał na Joule’a wielki wpływ, którego wynikiem było rozpoczęcie własnych doświadczeń naukowych, które kontynuował po zakończeniu nauki w szkole.

W 1837 r. Joule, jako 19-letni fizyk-amator pracownik browaru, ogłosił swoją pracę opisującą silnik elektryczny własnego pomysłu (por wić). 

Dzięki swoim odkryciom łaczącym  ciepło, temperaturę, energię, termodynamikę i elektromagnetyzm w 1850 r. został członkiem Towarzystwa Królewskiego w Londynie,a dla uczczenia jego nazwiska jednostkę pracy nazwano dżulem [J].

Obok Juliusa Mayera i Hermanna Helmholtza odkrywca zasady zachowania energii.

Julius Robert von Mayer 1814-1878

Niemiecki lekarz i fizyk. Studiował medycynę na Uniwersytecie Eberharda Karola w Tybindze, gdzie w 1838 uzyskał tytuł lekarza. Zdał egzamin na lekarza okrętowego i w 1840 roku udał się w rejs do Indonezji, podczas którego przebywając w okolicach Jawy sformułował zasadę zachowania energii w formie zgodnej z treścią pierwszej zasady termodynamiki, używając jej do uzasadnienia przemiany materii w organizmach żywych. Wywnioskował ją z obserwacji, że krew z żyły w tropikach jest jaśniejsza niż w strefie umiarkowanej, co świadczy o mniejszej intensywności spalania.

Amalie Emmy Noether 1882-1935  Vide:  Hypatia z Aleksandrii -"męczennica nauki"

Niemiecka matematyczka i fizyczka, pochodząca z tradycyjnej rodziny żydowskiej, córka profesora matematyki, znana głównie dzięki osiągnięciom w teorii pierścieni i rozwinięciu nowej gałęzi matematyki – algebry abstrakcyjnej. Bywa opisywana jako „najważniejsza kobieta w historii matematyki".

W 1918 r. udowodniła fundamentalne twierdzenie, tzw. twierdzenie Noether, które wiąże symetrie (niezmienniczości) praw fizyki z zasadami zachowania pewnych wielkości fizycznych. W latach 1922–1933 była profesorem Uniwersytetu w Getyndze, skąd została usunięta przez nazistów z powodu żydowskiego pochodzenia. Uczyła studentów nielegalnie, potajemnie przyjmując ich we własnym mieszkaniu. Później wykładała na Bryn Mawr College oraz Institute for Advanced Study w Princeton. Einstein napisał do „New York Timesa”: „Panna Noether była najwybitniejszym kreatywnym geniuszem matematycznym, jaki pojawił się od czasu udostępnienia kobietom wyższej edukacji"