ZAWARTOŚĆ RADONU W POWIETRZU, JEGO POCHODZENIE, POMIARY I OBNIŻANIE STĘŻENIA


      Radon występuje w przyrodzie w postaci trzech izotopów promieniotwórczych: 222Rn (T1/2=3.8 dnia), 219Rn (T1/2=3.9s) oraz 220Rn (T1/2=55s).  Ze względu na czas połowicznego rozpadu, decydujący wpływ na stężenie radonu w powietrzu ma izotop 222Rn. Radon jest gazem szlachetnym a więc nie wchodzi w reakcje z innymi związkami, jest bezbarwny, bez zapach i smaku. Powstaje z rozpadu radu znajdującego się głównie w podłożu.
     
Pomiarów stężenia radonu dokonuje się przy pomocy specjalnych detektorów. Mogą to być detektory śladowe lub oparte na zasadzie działania komory jonizacyjnej. Pierwszy typ oparty jest na "negatywie", radioaktywne atomy radonu pozostawiają ślady na  plastikowej płytce. Komory jonizacyjne są detektorami dokonującymi samodzielnie pomiar oraz obróbkę wyników, tak że wynik - stężenie radonu w powietrzu wyświetlany jest na ekranie urządzenia.
       
Koncentracja radonu w powietrzu atmosferycznym jest zwykle znikoma, problemem może być stężenie radonu w pomieszczeniach zamkniętych. Najprostszą metodą obniżania poziomu zawartości gazu w powietrzu jest wietrzenie pomieszczenia. W miarę możliwości należy również odizolować pomieszczenia od podłoża poprzez uszczelnienie podłóg i otworów na instalacje.

Do artykułu



Bibliografia



Radiometr górniczy
typ RGR-40



AlfaGuard model PQ2000