Spektrometria rezonansu spinu elektronowego (EPR)

Metodę tę stosuje się do badania różnych produktów żywnościowych i w zależności od ich charakteru poszukiwane są inne sygnały świadczące o tym, że produkt został poddany działaniu promieniowania jonizującego. Przykładowo w przypadku:

- żywności zawierającej kości oraz w muszlach i skorupkach jaj dąży się do wykrycia trwałego centrum paramagnetycznego

Pod wpływem promieniowania jonizującego w krystalicznym hydroksyapatycie (składnik tkanki kostnej, skorupek jaj, łusek rybich) powstają trwałe bardzo charakterystyczne sygnały EPR, pochodzące od jonorodnika CO2 -1 o strukturze trójosiowej, niewykrytego do tej pory w żadnym produkcie nie poddanym promieniowaniu jonizującemu.

- żywności ze stwardniałymi częściami zawierającymi celulozę (np. łodygi, nasiona, skorupki orzechów)

Identyfikacja napromieniowania opiera się o zjawisko występowania (tylko w napromieniowanych produktach) rodnika celulozowego dającego charakterystyczny trypletowy sygnał EPR.

- żywności zawierającej krystaliczne cukry (suszone i kandyzowane owoce)

Tu podstawą do stwierdzenia, że żywność została napromieniowna jest występownie złożonego sygnału EPR (powstałego z nałożenia sygnałów odpowiadających rodnikom cukrów: fruktozy, glukozy i sacharozy). Kształt tego sygnału jest specyficzny wyłącznie dla produktów napromieniowanych.

- suszonych grzybach

Tą metodą mogą być badane tylko te gatunki grzybów, które wykazują obecność sygnałów EPR po napromieniowaniu. Sygnały te różnią się dla różnych gatunków grzybów i obecność ich można przypisywać rodnikom celulozowym, cukrowym lub innym. Metoda ta stosowana jest do badania takich gatunków, jak: borowik, pieczarka, a nie nadaje się do np. grzybów chińskich.

- makaronie i dodatkach smakowych

Oceny czy były one napromieniowane promieniowaniem jonizującym dokonuje sie przez ewentualną rejestrację charakterystycznych i trwałych sygnałów EPR.