Wyścig ku zwycięstwu - ostatni rok

Od 1 stycznia 1945 do końca programu[23]

Wraz z początkiem roku 1945 priorytet Projektu Manhattan zaczął stopniowo maleć. Bomba uranowa stawała się być dostępna w przeciągu kilku miesięcy. Widoki na bombę plutonową były również dobre, chociaż w jej przypadku termin ukończenia prac do 1 sierpnia narzucony przez Grovesa zdawał się być niepewny. Sukcesy aliantów w walkach z Niemcami i Japonią sprawiły, że udział broni atomowej jako karty rozstrzygającej przestał być pewny.
Styczeń 1945
* dzienna produkcja Y-12 sięga 204 gramów uranu wzbogaconego do poziomu 80% U-235; zakładana ilość materiału potrzebna do budowy bomby (około 40 kg) powinna być w tym tempie osiągnięta do 1 lipca.
* do K-25 dostarczone są odpowiednie przegrody dyfuzyjne
* 160 g plutonu z reaktora X jest dostarczone do Los Alamos. Pierwsza dostawa z Hanford jeszcze nie dotarła.
* zakład S-50 rozpoczął pracę uranu wzbogaconego do poziomu około 0.85%; pracuje 10 z 21 kaskad.
18 stycznia 1945 - w eksperymencie Dragon, przeprowadzonym przez Frischa a polegającym na zrzuceniu fragmentu tlenku U-235 na ledwo podkrytyczną kulę tlenku U-235, stworzono pierwszą na świecie masę krytyczną. Największa ilość energii wywołana w takim eksperymencie to 20 megawat w 30 milisekund (właśnie z powodu tak krótkiego czasu nie dochodzi do niekontrolowanej reakcji jądrowej) - temperatura wzrasta w tym czasie o 6 stopni C.
20 stycznia 1945
* Curtis LeMay przejmuje dowodzenie nad 20 Armią Lotniczą stacjonującą na Marianach. W jej skład wchodzi 347 samolotów, ale w ciągu trzech miesięcy prowadzenia nalotów żaden z dziewięciu głównych celów nie został zniszczony.
* pierwszy stopień K-25 jest ładowany sześciofluorkiem uranu.
31 stycznia 1945 - Robert Bacher informuje Oppenheimera, że implozyjny inicjator Po-210/Be-9 (będący nadal w fazie projektowania) jest możliwy do wykonania.

Luty 1945
* reaktor F w Hanford przekracza teoretyczną zdolność produkcyjną osiągając 21 kg/miesiąc.
* projekt działa uranowego jest gotowy i zamrożony. Potrzeba już tylko systemów użycia bojowego bomby oraz systemów jej dostarczania na miejsce detonacji.
* rozpoczyna się planowanie testu bomby implozyjnej.
* rozpoczynają się testy inicjatora. Wymagana radioaktywność dla polonu wzrasta do 100 Ci/miesiąc.
* pluton z Hanford zostaje dostarczony.
* admirał Nimitz, dowódca Floty Pacyfiku, został powiadomiony o naturze programu jądrowego.
* wyspa Tinian została wybrana jako baza wypadowa do nalotów atomowych.
13 lutego 1945 - Drezno zostaje spalone podczas nalotu dywanowego; ginie 50 000 ludzi.
19 lutego 1945 - Marines lądują na Iwo Jima, bazie, z której japończycy obserwowali zbliżające się naloty B-29. W ciągu następnych dwóch miesięcy ginie 6 281 żołnierzy Marines a 21 865 zostaje rannych w walce z 20 000 obrońców.
20 lutego 1945 - pierwszy stopień K-25 rozpoczyna pracę.
23 lutego 1945 - przeprowadzono test bomb zapalających podczas nalotu 172 maszyn na Tokio. Spłonęło 259 ha. Był to najbardziej destruktywny nalot na Japonię do tego czasu.
28 lutego 1945 - odbyło się spotkanie pomiędzy Oppenheimerem, Grovesem, Kistiakowskym, Conantem, Tolmanem, Bethem i Charlesem Lauritsenem mające na celu omówienie dalszych prac nad projektem bomby plutonowej. Zgodzono się, aby dalsze wysiłki koncentrowały się wokół techniki kompresji zaproponowanej przez Christy'ego, w której miano użyć soczewek implozyjnych, modulowanego inicjatora i elektrycznych detonatorów. Do produkcji soczewek zdecydowano się użyć Composite B i baratolu (76% azotanu baru/24% trotylu). Jakkolwiek żadne z tych technik czy komponentów nie udowodniły swojej skuteczności - np. do tej pory kompresja metalicznego rdzenia nie była przeprowadzona. Ustanowiono również rozkład zajęć mających doprowadzić do ukończenia badań, prac inżynieryjnych i problemów testowych. Oto (częściowo) one:
15 kwietnia - rozwiązać problem koordynacji detonatorów.
15 kwietnia - prowadzić na pełną skale produkcję detonatorów.
15 kwietnia - rozpocząć produkcję soczewek implozyjnych.
25 kwietnia - rozpocząć testy mające na celu zmierzenie skierowanej do wewnątrz fali implozyjnej.
15 maja - przeprowadzić kompresję implozyjną w teście na pełną skalę.
4 czerwca - rozpocząć wytwarzanie soczewek dla testu Trinity
4 lipca - rozpocząć montaż bomby Gadget dla testu Trinity.
1 marca 1945 - zorganizowany został potężny Komitet Cowpuncher (Cowpuncher Committee), mający sprawować kontrolę nad pracami nad bombą implozyjną.
5 marca 1945 - Oppenheimer oficjalnie kończy badania nad soczewkami wybuchowymi.
9-10 marca 1945 - na rozkaz LeMay'a przeprowadzony zostaje nalot na Tokio 334 B-29, pozbawionych działek pokładowych (z wyjątkiem działka w ogonie) aby zwiększyć ładowność, wyposażonych w nisko eksplodujące bomby zapalające (łącznie 2000 ton). Zostaje spalonych 4092 ha Tokio, ginie co najmniej 100 000 osób, 1 000 000 zostaje rannych (w tym 41 000 ciężko).
11-18 marca 1945 - podczas tych sześciu dni zostają przeprowadzone podobne naloty na Nagoję, Osakę i Kobe; drugie, trzecie i czwarte pod względem wielkości miasta japońskie. Spalonych zostaje kolejne 4200 ha, ginie ponad 50 000 ludzi.
15 marca 1945 - wszystkie z 21 kaskad w zakładach dyfuzji termicznej S-50 w końcu pracuje.
Połowa marca 1945 - zaobserwowano pierwszy dowód istnienia kompresji metalicznego rdzenia (5%).
3 kwietnia - rozpoczynają się przygotowania na wyspie Tinian do przyjęcia 509th Composite Group oraz do montażu broni atomowej.
11 kwietnia 1945 - Oppenheimer informuje, że Kistiakowsky osiągnął optymalne wyniki z kompresją implozyjną w testach laboratoryjnych.

12 kwietnia 1945
* Otto Frisch kończy eksperymenty nad masą krytyczną i tzw. "testy zerowej siły wybuchu" w Los Alamos.
* prezydent Roosevelt umiera z powodu wylewu krwi do mózgu.
13 kwietnia 1945 - Sekretarz Wojny Henry Stimson powiadamia prezydenta Trumana o istnieniu programu budowy bomby atomowej.
25 kwietnia 1945 - Truman odbiera pierwszy poważny raport dotyczący Projektu Manhattan od Stimsona i Grovesa.
Chociaż w tym czasie nie istniała jeszcze żadna bomba atomowa, nie było żadnych wątpliwości, że jej budowa to najbliższa przyszłość. Trwały już czynności produkcyjne niezbędnych elementów, zaś wysiłki inżynierów koncentrowały się nad ulepszeniem projektów i technik produkcji. Wytwarzanie niezawodnych detonatorów w wystarczających ilościach (tysiące sztuk każdego tygodnia) stwarzało jednak problemy. Dominującym zdarzeniem z którym wiązała się niepewność było powodzenie pierwszego testu atomowego oraz polityczne i militarne przygotowania do jej użycia. W tym czasie dostępne jest około 25 kg U-235 i 6.5 kg Pu-239.
27 kwietnia 1945 - pierwsze spotkanie grupy zajmującej się doborem celu do przeprowadzenia detonacji atomowej. Wybrano 17 lokacji do dalszych rozważań: Zatoka Tokijska (demonstracja siły w której nie zginęliby ludzie), Yokohama, Nagoja, Osaka, Kobe, Hiroszima, Kokura, Fukuoka, Nagasaki i Sasebo (niektóre z nich zostały wkrótce odrzucone, ponieważ zostały zniszczone w wyniku nalotów konwencjonalnych).

30 kwietnia 1945
* grupa zajmująca się inicjatorami (Bethe, Fermi i Christy) dobiera najbardziej obiecujące inicjatory (generatory neutronowe). Ostatecznie zdecydowano się na projekt "Urchin" (Urwis) - prace nad jego wytworzeniem rozpoczynają się.
* pierwszy ładunek komponentów służących do budowy bomby opuszcza Wendover Field (stan Utah) i zostaje skierowany na wyspę Tinian.
2 maja 1945 - pierwsza jednostka typu Raytheon Mark II ma zostać poddana testom.
7 maja 1945 - przeprowadzono 100 tonowy test. 108 ton trotylu (TNT) oraz produkty rozszczepienia z reaktora o radioaktywności 1000 Ci zostało zdetonowane 800 jardów od punktu zero testu Trinity w celu sprawdzenia poprawności działania oprzyrządowania mającego być użytym w pierwszym teście atomowym.
8 maja 1945 - dzień zwycięstwa. Niemcy formalnie podpisują akt kapitulacji.
9 maja 1945 - D.M. Dennison, pod okiem Parsonsa, tworzy generalne procedury dotyczące bombardowania jądrowego.
10-11 maja 1945 - grupa doboru celu zbiera się ponownie. Są w niej teraz: Oppenheimer, Von Neumann, Parsons i Bethe. Przedyskutowane zostają optymalne warunki użycia bomby atomowej (np. wysokość detonacji itp.). Lista celów zostaje skrócona do: Kyoto, Hiroszimy, Yokohamy, i arsenału w Kokurze (rozważana jest również Niigata).
Połowa maja 1945 - Little Boy jest gotowy do użycia - brakuje jedynie rdzenia U-235. Ocenia się, że wystarczająca ilość materiału będzie dostępna 1 sierpnia.

25 maja 1945
* 464 B-29 przeprowadza kolejny nalot na Tokio, niszcząc kolejne 4200 ha powierzchni pozostałego miasta. Ginie jedynie (aż?) kilka tysięcy ludzi - mieszkańcy nauczyli się, aby unikać bomb zapalających oraz szybko uciekać przed płomieniami.
* na 1 listopad została zaplanowana operacja OLYMPIC, inwazja na Kyushu (położoną na południu wyspę japońską).
28 maja 1945 - grupa doboru celu spotyka się z płk por. Tibbetsem. Podczas spotkania omawiane zostają przygotowania do dostarczenia bomby nad Japonię oraz zaawansowanie obecnych, konwencjonalnych bombardowań. Tibbets ocenia, że do 1 stycznia 1946 wszystkie główne miasta Japonii zostaną spalone przez bomby zapalające. Lista celów modyfikuje się obecnie do: Kyoto, Hiroszimy i Niigaty.
30 maja 1945 - Sekretarz Wojny Stimson wybiera Kyoto, dawną stolicę Japonii, jako cel ataku atomowego.
31 maja 1945 - w Los Alamos rozpoczynają się testy z masą krytyczną plutonu.
1 czerwca 1945 - Komitet Tymczasowy (The Interim Committee), stworzony w celu prowadzenie polityki atomowej w czasie wojny oraz stworzenia jej założeń po wojnie, którego przewodniczącym był Sekretarz Stanu James Byrnes, stwierdził, że bomba atomowa powinna być użyta tak szybko, jak to tylko możliwe oraz, że jako cel powinien być wybrany obszar miejski.
10 czerwca 1945 - samoloty z 509th Composite Group zaczynają przybywać na Tinian.
21 czerwca 1945 - pierwszy inicjator implozyjny jest gotowy.
24 czerwca 1945 - Frisch potwierdza po testach z masą krytyczną, że projekt rdzenia implozyjnego jest poprawny.
27 czerwca 1945 - Groves spotyka się z Oppenheimerem i Parsonsem w celu omówienia planu dostarczenia bomb atomowych na Pacyfik.

Późny czerwiec 1945
* LeMay ocenia, że 20 Armia Lotnicza zniszczy pozostałych 60 głównych miast japońskich do 1 października.
* grupa T-5 w Wydziale T (Teoretycznym) Los Alamos ocenia siłę wybuchu w treście Trinity na 4-13 kt.
Lipiec 1945 - rozpoczęły się ostateczne przygotowania na obszarze testowym w Nowym Meksyku, dolinie Jornada del Muerto, do przeprowadzenia pierwszej detonacji bomby atomowej - operacja ta uzyskała kryptonim Trinity (Święta Trójca). Datę ustalono na 16 lipca. Zdecydowano się nie używać Jumbo, ponieważ ilość produkowanego plutonu sprawiała możliwość utraty materiału wteście mniej ważną.
3 lipca 1945 - istnieje już wystarczająca ilość U-235 dla Little Boy'a.
6 lipca 1945 - dopasowywanie reflektora uranowego dla testu Trinity jest ukończone.
7 lipca 1945 - soczewki implozyjne na potrzeby Trinity są gotowe.
10 lipca 1945 - wybrano najlepsze z dostępnych soczewek dla testu Trinity.
11 lipca 1945
* rozpoczął się montaż Gadget, pierwszej bomby atomowej.
* japoński Minister Spraw Zagranicznych Shigenori Togo depeszuje do ambasadora w Moskwie Naotake Sato, aby ten zbadał możliwość użycia ZSRR jako pośrednika w negocjacjach pokojowych.
12-13 lipca 1945 - rdzeń plutonowy i komponenty bomby Gadget zostają oddzielnie wywiezione na obszar testowy. Montaż Gadget'a zajmuje personelowi łącznie 1300 godzin w dniu 13 lipca. Montaż soczewek implozyjnych, reflektora uranowego oraz rdzenia plutonowego w punkcie zero zakończył się po 1745 godzinach (łącznie) pracy.

14 lipca 1945
* Gadget zostaje umieszczony na 100 stopowej wieży testowej; detonatory zostają zamontowane i podłączone. Rozpoczynają się ostateczne przygotowania.
* jednostka bombowa oraz "pocisk" U-235 (łączenie materiału w tej bombie nastąpić miało metodą wstrzeliwania; całość materiału możemy podzielić na pocisk i cel) zostały załadowane w San Francisco na USS Indianapolis i wyruszyły w rejs na wyspę Tinian.
* został przeprowadzony jedyny (przed Gadget) test systemu implozyjnego. Początkowa analiza wyników wskazywała na niepowodzenie. Bethe poprawił później błąd - okazało się, że pomiary wskazywały na optymalną kompresję
16 lipca 1945 - o godzinie 5:29:45 Gadget został zdetonowany - była to pierwsza eksplozja atomowa w historii. Siła wybuchu wynosiła 20-22 kt (początkowo szacowano na 18.9 kt) - wieża stalowa wyparowała.
19 lipca 1945 - Oppenheimer sugeruje Grovesowi, aby U-235 z Little Boy'a przeznaczyć na stworzenie łączonego rdzenia uranowo-plutonowego dzięki czemu możliwe byłoby, z tego samego materiału, zbudowanie większej ilości bomb implozyjnych (materiał Little Boy'a wystarczyłby dla 4 bomb implozyjnych). Groves odrzuca ten pomysł ponieważ spowodowałby on opóźnienie w użyciu bojowym.
20 lipca 1945 - 509 Composite Group rozpoczyna loty praktyczne nad Japonią.
23 lipca 1945 - Stimson, przebywający w Poczdamie podczas szczytu Truman-Stalin, otrzymuje aktualną listę celów. Są to: Hiroszima, Kokura i Niigata. Odbiera również ocenę możliwości produkcji bomb atomowych: Fat Man powinien być gotowy do użycia 6 sierpnia, kolejna bomba tego typu 24 sierpnia zaś trzecia bomba atomowa we wrześniu; w każdym miesiącu powinno ich być coraz więcej - osiągając w grudniu wartość 7 lub więcej sztuk.
* pierwszy testowy model bomby atomowej (bez materiału rozszczepialnego i systemu implozyjnego) zostaje zrzucony przez bombowiec z 509th Composite Group.
* półkule plutonowe dla Fatmana są gotowe.

24 lipca 1945
* Truman oświadcza Stalinowi, że Stany Zjednoczone są w posiadaniu bomby atomowej (Stalin wiedział o tym wcześniej z informacji wywiadu).
* Groves wydaje dyrektywę upoważniającą użycia broni atomowej tak szybko jak to będzie możliwe i gdy pogoda będzie odpowiednia. Zawierała ona następujące cele (według ważności); Hiroszima, Kokura, Niigata i Nagasaki. Rozkaz ten stanowi ostateczne upoważnienie.
* w Los Alamos został uformowany cel U-235 dla Little Boy'a.
25 lipca 1945 - Peer de Silva, oficjalny kurier rdzenia Fatmana, odbiera 6.1 kg plutonu z Los Alamos.
26 lipca 1945
* Truman ogłosił tzw. Deklarację Poczdamską, która mówiła o że jedynym sposobem zakończenia wojny na Pacyfiku jest bezwarunkowa kapitulacja Japonii.
* Indianapolis dostarcza jednostkę Little Boy oraz pocisk U-235 na wyspę Tinian.
* pięć transportowców C-54 startuje z Bazy Sił Powietrznych Kirtland z: celem U-235 Little Boy'a (jego ostatnim komponentem), rdzeniem plutonowym Fatmana oraz jego inicjatorem.
28 lipca 1945
* rząd japoński odrzuca poczdamskie żądanie kapitulacji.
* pięć C-54 ląduje na Tinian. Wszystkie komponenty Little Boy'a są obecnie na miejscu, nie ma jedynie jednostki bombowej dla Fatmana.
30 lipca 1945 - komponenty nuklearne (cel, pocisk i 4 inicjatory) zostały zamontowane w jednostce bombowej numer L11.
31 lipca 1945 - montaż Little Boya jest ukończony. Jest on gotowy do użycia następnego dnia.
1 sierpnia 1945 - zbliżający się do Japonii tajfun zapobiega atakowi atomowemu. Potrzeba kilku dni, aby pogoda się poprawiła.
2 sierpnia 1945 - jednostki bombowe F-31 i F-32 typu Fat Man są dostarczone na Tinian. Rozpoczyna się montaż. Na 11 sierpnia ustalono datę ataku tą bronią.
4 sierpnia 1945 - Tibbets informuje załogi 509th Composite Group o zbliżającym się zadaniu. Powiadamia on, że będą zrzucać niezmiernie potężne bomby, lecz nie ujawnia natury nowej broni.

5 sierpnia 1945
* o godzinie 15 gen. LeMay oficjalnie potwierdza misję zaplanowaną na następny dzień. Tibbets ma być pilotem, Parsons poleci jako bombardier.
* Tibbets nazywa B-29 nr 82 mianem "Enola Gay" (po jego matce).
* Little Boy został załadowany na samolot.
* jednostka F33 typu Fat Man (bez rdzenia plutonowego) jest przygotowana do testowego zrzutu.
6 sierpnia 1945
* 00:00 - odprawa, jako cel wybrano Hiroszimę; Tibbets jest pilotem, Lewis drugim pilotem
* 02:45 - Enola Gay wystartowała
* 07:30 - bomba została uzbrojona
* 08:50 - lecąca na 31.000 stóp (9450 m) Enola Gay przecięła Shikoku, wschodnią dzielnicę Hiroszimy
* cel jest dobrze widoczny, nie napotkano oporu
* 09:15:17 - Little Boy zostaje zrzucony z 31060 stóp (950 m).
* 09:16:02 (8:16:02 czasu lokalnego) Little Boy eksploduje na wysokości 1900 +/- 50 stóp (ok. 580 m), 550 stóp od punktu docelowego, mostu Aioi, siła wybuchu wynosiła 12.5-18 kt (najbardziej precyzyjne wydaje się 15 kt).
7 sierpnia 1945
* w obliczu braku poddania się przez japończyków, rozpoczyna się drukowanie milionów ulotek mających być zrzuconym nad głównymi miastami japońskimi a ostrzegającymi przed atakami atomowymi.
* z powodu zbliżającego się okresu złej pogody data zrzucenia Fatmana jest przełożona na 10, a następnie 9 sierpnia. Zmiana ta wymaga pominięcia wielu testów kontrolnych podczas montażu bomby.

8 sierpnia 1945
* na żądanie Ministra Spraw Zagranicznych Togo ambasador Sato ponownie próbuje przekonać Sowietów do podjęcia się mediacji pokojowych. Mołotow odwołuje spotkanie oraz ogłasza, że Związek Radziecki jest w stanie wojny z Japonią od dnia następnego.
* trwają zrzuty ulotek a Radio Saipan rozpoczyna akcję informacyjną (Nagasaki nie odbiera ostrzeżeń przed 10 sierpnia).
* jednostka F33 typu Fat Man jest zrzucona w locie testowym.
* wczesnym rankiem zakończył się montaż F31 wyposażonego w rdzeń plutonowy.
* o godzinie 22 Fat Man został załadowany na B-29 "Bock's Car".
9 sierpnia 1945
* 03:47 - Bock`s Car startuje z wyspy Tinian, jako cel wybrano Kokurę. Pilotem jest Charles Sweeney. Wkrótce po starcie odkrywa on awarię - system paliwowy nie pompuje paliwa z 600 galonowego zbiornika rezerwowego.
* 10:44 - Bock`s Car nadlatuje nad Kokurę, która jednak jest pokryta mgłą - nie widać celu. Artyleria przeciwlotnicza i myśliwce japońskie zmuszają Sweeneya do zmiany kursu w kierunku Nagasaki, jedynego celu drugorzędnego.
* Bock`s Car ma zapas paliwa wystarczający tylko na jeden przelot nad miastem, wliczając nawet awaryjne lądowanie na Okinawie. Duże zachmurzenie utrudnia odnalezienie celu, jednak mała przestrzeń między chmurami umożliwia zrzucenie bomby kilkanaście mil od zamierzonego punktu docelowego.
* 11:02 (czasu lokalnego) Fatman eksploduje na wysokości 1650 +/- 33 stóp (503 metry) jedynie uszkadzając główny cel - Wojskową Fabrykę Mitsubishi; siła wybuchu wynosiła 19-23 kt (najbardziej prawdopodobne jest 21 kt).
10 sierpnia 1945 - japońskie władze wojskowe i cywilne nadal nie chcą się zgodzić na przyjęcie aktu bezwarunkowej kapitulacji. Cesarz Hirohito wbrew tradycji mówiącej, iż cesarz nie ingeruje w sprawy rządu, rozkazuje zaakceptować akt kapitulacji, pod warunkiem, że zatrzyma on swoją pozycję.

11 sierpnia 1945
* Truman i Sekretarz Stanu Byrnes zmieniają akt tak, aby potwierdzał stanowisko Cesarza, ale dalej nie gwarantują mu tej pozycji w przyszłości.
* Groves informuje, że drugi rdzeń plutonowy będzie gotowy do załadunku 12 lub 13 sierpnia, użyty zaś będzie mógł być 17 lub 18 sierpnia.
* Truman rozkazuje wstrzymać prowadzenie dalszych ataków atomowych oraz czekać na dalsze decyzje.
* Groves decyduje opóźnić załadunek na okręt rdzenia plutonowego zaraz potem, gdy podpisuje rozkaz jego przetransportowania na wyspę Tinian. Rdzeń został wyładowany z ciężarówki zanim jeszcze opuścił Los Alamos.
* Szef Strategicznych Sił Powietrznych Carl Spaatz wstrzymuje naloty bombowe.
13 sierpnia 1945
* Stimson poleca dostarczyć drugi rdzeń plutonowy na Tinian.
* Truman rozkazuje wznowić naloty bombowe. Gen. Henry Arnold z Sił Powietrznych organizuje największy rajd nad Japonię, w którym uczestniczy ponad 1000 samolotów B-29, przenoszących 6000 ton bomb.
14 sierpnia 1945
* następne ulotki informujące o bombardowaniu oraz terminie poddania zostają zrzucone nad Tokio. Hirohito wydaje imperatorski edykt akceptujący kapitulację.
* o godzinie 14:49 japońska agencja prasowa ogłasza kapitulację.
17 sierpnia 1945 - Oppenheimer informuje Stimsona, że:
1) broń atomowa powinna być udoskonalana w następnych latach; 2) dostateczne systemy obronne przeciwko broni nuklearnej nigdy nie zostaną stworzone; 3) Stany Zjednoczone nie utrzymają hegemonii na broń jądrową; 4) lepsza broń nuklearna nie zapobiegnie wybuchowi wojny.
9 września 1945 - zakład S-50 został definitywnie zamknięty.
16 października 1945 - Oppenheimer rezygnuje z funkcji dyrektora Los Alamos.
17 października 1945 - Norris Bradbury przejmuje stanowisko dyrektora Los Alamos (funkcję tę będzie on piastował przez 25 lat).