Bomby neutronowe

Zawierające się w tej grupie bomby nie absorbują neutronów powstających w czasie syntezy, pozwalając im uciec. Głównym mechanizmem destrukcji jest intensywność promieniowania wysokoenergetycznych neutronów, ponieważ większość materiałów nie jest w stanie go powstrzymać.
Broń tą wynaleziono w Stanach Zjednoczonych z przeznaczeniem jako broń anty-rakietowa (w przybliżeniu posiada 20 kt głowicę bojową przeznaczoną dla pocisku Sprint) i broń mająca zabijać załogi dobrze chronionych obiektów wojskowych (małe głowice przeznaczone zarówno dla artylerii jak i pocisków rakietowych). Bomby neutronowe większość swojej energii z zasady generują poprzez syntezę termojądrową. Nie jest to jednak normą - głowica amerykańskiego pocisku Lance wytwarzała 60% energii z fuzji, resztę natomiast z rozszczepienia[14].
Z racji tego, że pojazdy opancerzone są odporne na działanie fali uderzeniowej jak i cieplnej wytwarzanej podczas wybuchu jądrowego, taktyczne bomby neutronowe zostały pierwotnie stworzone z myślą o zabijaniu żołnierzy dobrze chronionych, ponieważ promieniowanie neutronowe jest redukowane w bardzo małym stopni przez stalowy pancerz, także skutki napromieniowania przekraczają inne rodzaje efektów wybuchu. Śmiercionośne promieniowanie emitowane przez taktyczne bomby neutronowe przewyższa skutki fali uderzeniowej i cieplnej nawet dla nieosłoniętego żołnierza.
Neutrony i ich energia może być absorbowana przez opancerzenie, osiągając w ten sposób zmniejszenie dawki promieniowania neutronowego, na jakie wystawiona może być załoga czołgu, ale może to przyczynić się do pogorszenia ich sytuacji przez szkodliwe oddziaływanie tegoż pamcerza z neutronami. Niektóre stopy moga ulec radioaktywnemu pobudzeniu, co może być bardzo groźne dla załogi (np. pancerz czołgu M-1). Szybkie zwolnienie neutronów, może ujawnić utraconą energie jako promieniowanie X. Istnieje jednak pewne zabezpieczemie przed bronią neutronową w postaci specjalnych osłon absorbujących neutrony.