Rozpatrzmy dwa obwody elektryczne znajdujące się blisko siebie. Jeśli natężenie prądu w pierwszym z nich będzie się zmieniać, to zmieniać będzie się także strumień indukcji pola magnetycznego w otaczającej obwód przestrzeni. Zgodnie z prawem indukcji, w drugim obwodzie pojawi się siła elektromotoryczna
|
|
(12.2.1) |
gdzie 
jest strumieniem indukcji magnetycznej przez powierzchnię drugiego obwodu pochodzącym od pola
magnetycznego wytwarzanego przez obwód pierwszy.
Omawiając prawo Biota-Savarta zwróciliśmy uwagę na ważny fakt, że indukcja pola magnetycznego wytwarzanego przez przewodnik z prądem proporcjonalna jest do natężenia prądu w przewodniku. Strumień magnetyczny, wzór (10.1.9), obejmowany przez obwód drugi będzie więc proporcjonalny do natężenia prądu w obwodzie pierwszym. Wielkość tego strumienia zależeć też będzie od geometrycznego rozmieszczenia wzajemnego obu obwodów. Proporcjonalność strumienia w drugim obwodzie od natężenia prądu w pierwszym zapiszemy w postaci
|
|
(12.2.2) |
gdzie 
jest natężeniem prądu w obwodzie pierwszym, a
jest współczynnikiem proporcjonalności.
|
Możemy więc siłę elektromotoryczną indukowaną w obwodzie drugim wyrazić w funkcji zmian prądu w obwodzie pierwszym
gdzie założyliśmy, że współczynnik |
Analogiczne rozważanie moglibyśmy przeprowadzić zamieniając role obwodów pierwszego i drugiego. Można wykazać, że jeśli w obwodach nie występują materiały ferromagnetyczne, to zachowana jest relacja
|
|
(12.2.4) |
|
Jednostką indukcyjności jest henr. Nazwa ta pochodzi od nazwiska amerykańskiego fizyka J. Henry'ego, który równolegle z Faradayem prowadził badania nad zjawiskami elektromagnetyzmu. Zgodnie ze wzorem (12.2.2)
|
Prowadząc dalej rozumowanie zauważamy przez analogię, że strumień magnetyczny wytwarzany przez obwód z prądem przecina również obwód, który ten strumień wytwarza, indukując w nim także siłę elektromotoryczną. Kierunek tej siły jest przeciwny kierunkowi SEM, która stała się przyczyną przepływu prądu w obwodzie. Zjawisko to nosi nazwę samoindukcji. Siła elektromotoryczna samoindukcji wyraża się więc wzorem
|
|
(12.2.6) |
gdzie L jest indukcyjnością obwodu elektrycznego, zwaną też współczynnikiem samoindukcji albo indukcji własnej.
zachowuje wartość stałą w czasie. Współczynnik ten nazywa się współczynnikiem indukcji wzajemnej lub
indukcyjnością układu. Kierunek indukowanej SEM,
zgodnie z regułą Lenza jest taki, że w konsekwencji przeciwdziała zmianom
strumienia magnetycznego wytwarzanego przez obwód pierwszy, czyli przeciwdziała
zmianom prądu w tym obwodzie.
.
.
.