From Łukasz Graczykowski
(Difference between revisions)
|
|
Line 11: |
Line 11: |
| Stworzony generator powinien opierać się na wzorze: | | Stworzony generator powinien opierać się na wzorze: |
| | | |
- | <code>x[j+1] = (g*x[j] + c ) mod n.</code> | + | <code>x[j+1] = (g*x[j] + c ) mod m.</code> |
| | | |
| Generator taki nazywamy generatorem LCG - czyli generatorem liniowym kongruentnym. Zadanie pewnej wartości poczatkowej <code>x[0]</code> definiuje nam zatem cały ciąg, który ponadto jest ciągiem okresowym. Okres zależy od doboru parametrów i przy spelnieniu kilku warunków osiąga maksymalnie wartość <code>m</code>. Warunki te to: | | Generator taki nazywamy generatorem LCG - czyli generatorem liniowym kongruentnym. Zadanie pewnej wartości poczatkowej <code>x[0]</code> definiuje nam zatem cały ciąg, który ponadto jest ciągiem okresowym. Okres zależy od doboru parametrów i przy spelnieniu kilku warunków osiąga maksymalnie wartość <code>m</code>. Warunki te to: |
| | | |
| * <code>c</code> i <code>m</code> nie maja wspolnych dzielników, | | * <code>c</code> i <code>m</code> nie maja wspolnych dzielników, |
- | * <code>b = g-1</code> jest wielokrotnoscia kazdej liczby pierwszej <code>p</code>, ktora jest dzielnikiem liczby <code>n</code>, | + | * <code>b = g-1</code> jest wielokrotnoscia kazdej liczby pierwszej <code>p</code>, ktora jest dzielnikiem liczby <code>m</code>, |
| * <code>b</code> jest wielokrotnością 4 jesli <code>n</code> tez jest wielokrotnością 4. | | * <code>b</code> jest wielokrotnością 4 jesli <code>n</code> tez jest wielokrotnością 4. |
| | | |
| Dla uproszczenia należy przyjąć <code>c = 0</code>, otrzymując w ten sposób multiplikatywny liniowy generator kongruentny (MLCG). | | Dla uproszczenia należy przyjąć <code>c = 0</code>, otrzymując w ten sposób multiplikatywny liniowy generator kongruentny (MLCG). |
| | | |
- | * Wartości <code>g</code> oraz <code>n</code> powinny być łatwe do modyfikacji w programie. | + | * Wartości <code>g</code> oraz <code>m</code> powinny być łatwe do modyfikacji w programie. |
| | | |
| Efektem działania makra powinien być plik nazwa.dat zawierający ciąg wygenerowanych liczb dla zadanych parametrów. Makro należy uruchomić trzy razy, otrzymując trzy pliki: <code>losowe1.dat, losowe2.dat, losowe3.dat</code>, dla parametrów odpowiednio: | | Efektem działania makra powinien być plik nazwa.dat zawierający ciąg wygenerowanych liczb dla zadanych parametrów. Makro należy uruchomić trzy razy, otrzymując trzy pliki: <code>losowe1.dat, losowe2.dat, losowe3.dat</code>, dla parametrów odpowiednio: |
| | | |
- | * <code>n=97</code> i <code>g=23</code>, | + | * <code>m=97</code> i <code>g=23</code>, |
- | * <code>n=32363</code> i <code>g=157</code>, | + | * <code>m=32363</code> i <code>g=157</code>, |
- | * <code>n=147483647</code> i <code>g=16807</code>. | + | * <code>m=147483647</code> i <code>g=16807</code>. |
| | | |
| ''Część druga'': '''test widmowy''' | | ''Część druga'': '''test widmowy''' |
Line 33: |
Line 33: |
| Należy przeprowadzić test widmowy aby przetestować jakość generatora. By to zrobić należy narysować na płaszczyźnie punkty o współrzędnych <code>(x[n], x[n+1])</code>. Uzyskany obraz utworzy wzór przypominający widmo generatora - stąd nazwa testu. | | Należy przeprowadzić test widmowy aby przetestować jakość generatora. By to zrobić należy narysować na płaszczyźnie punkty o współrzędnych <code>(x[n], x[n+1])</code>. Uzyskany obraz utworzy wzór przypominający widmo generatora - stąd nazwa testu. |
| | | |
- | Jeśli punkty będą rozłożone równomiernie generator można uznać za dobry. Jeśli zdecydowanie widać pewną okresowość - punkty powtarzają się wielokrotnie - generator nie działa poprawnie. Oczywiście na rozłożenie punktów wpływa jedynie dobór parametrów <code>a</code> i <code>m</code>. | + | Jeśli punkty będą rozłożone równomiernie generator można uznać za dobry. Jeśli zdecydowanie widać pewną okresowość - punkty powtarzają się wielokrotnie - generator nie działa poprawnie. Oczywiście na rozłożenie punktów wpływa jedynie dobór parametrów <code>g</code> i <code>m</code>. |
| | | |
| * Do tworzenia wykresów widma poleca się użycie obiektów <code>TH2D</code>. | | * Do tworzenia wykresów widma poleca się użycie obiektów <code>TH2D</code>. |
Revision as of 08:18, 26 March 2012
Zadanie
Część pierwsza: liniowy kongruentny generator liczb losowych
Należy napisać generator liczb pseudolosowych oraz zapisać wygenerowane liczby do pliku.
Stworzony generator powinien opierać się na wzorze:
x[j+1] = (g*x[j] + c ) mod m.
Generator taki nazywamy generatorem LCG - czyli generatorem liniowym kongruentnym. Zadanie pewnej wartości poczatkowej x[0]
definiuje nam zatem cały ciąg, który ponadto jest ciągiem okresowym. Okres zależy od doboru parametrów i przy spelnieniu kilku warunków osiąga maksymalnie wartość m
. Warunki te to:
-
c
i m
nie maja wspolnych dzielników,
-
b = g-1
jest wielokrotnoscia kazdej liczby pierwszej p
, ktora jest dzielnikiem liczby m
,
-
b
jest wielokrotnością 4 jesli n
tez jest wielokrotnością 4.
Dla uproszczenia należy przyjąć c = 0
, otrzymując w ten sposób multiplikatywny liniowy generator kongruentny (MLCG).
- Wartości
g
oraz m
powinny być łatwe do modyfikacji w programie.
Efektem działania makra powinien być plik nazwa.dat zawierający ciąg wygenerowanych liczb dla zadanych parametrów. Makro należy uruchomić trzy razy, otrzymując trzy pliki: losowe1.dat, losowe2.dat, losowe3.dat
, dla parametrów odpowiednio:
-
m=97
i g=23
,
-
m=32363
i g=157
,
-
m=147483647
i g=16807
.
Część druga: test widmowy
Należy przeprowadzić test widmowy aby przetestować jakość generatora. By to zrobić należy narysować na płaszczyźnie punkty o współrzędnych (x[n], x[n+1])
. Uzyskany obraz utworzy wzór przypominający widmo generatora - stąd nazwa testu.
Jeśli punkty będą rozłożone równomiernie generator można uznać za dobry. Jeśli zdecydowanie widać pewną okresowość - punkty powtarzają się wielokrotnie - generator nie działa poprawnie. Oczywiście na rozłożenie punktów wpływa jedynie dobór parametrów g
i m
.
- Do tworzenia wykresów widma poleca się użycie obiektów
TH2D
.
Wynikiem powinny być trzy wykresy widma.
Część trzecia: Generacja liczb losowych oparta na transformacji rozkładu jednorodnego
Dowolna funkcja zmiennej losowej jest zmienną losową. Powstaje więc pytanie jaka jest gęstość zmiennej losowej Y jeżeli znana jest gęstość f(x)
. Zakładamy że prawdopodobieństwo g(y)dy
jest równe f(x)dx
gdzie dx
odpowiada wartością dy
. Warunek jest spełniony dla odpowiednio małych dx
. Wynika stąd, że:
g(y) = dy/dx f(x)
Teraz jeżeli założymy, że gęstość prawdopodobieństwa f(x) = 1
dla 0<=x<=1
i f(x) = 0
dla x<= 0 i x>1
to powyższe równanie możemy zapisać w postaci:
g(y)dy = dx = dG(y),
gdzie G(y)
jest dystrybuantą zmiennej losowej Y
. Co po całkowaniu daje nam
x = G(y) => y = G^-1(x).
Jeśli zmienna losowa X
ma rozkład jednostajny na odcinku pomiędzy 0 i 1 oraz jeśli znana jest funkcja odwrotna G^-1(x)
to funkcja g(y)
opisuje gęstość prawdopodobieństwa rozkładu zmiennej losowej Y.
Używając tej metody należy wygenerować 10000 liczb z rozkładu:
Dla tau = 2
:
- Należy wygenerować 10000 liczb z rozkładu 0 do 1 używając generatora z części pierwszej.
- Analitycznie (na kartce) policzyć dystrybuantę tego rozkładu, a następnie funkcję odwrotną.
- Wygenerować rozkład f(x) - wrzucając wygenerowane wartości do histogramu - korzystając z:
- Liczb wygenerowanych z pliku.
- Standardowego generatora ROOT'a
gRandom->Rndm(1)
.
- Narysować na jednym wykresie histogram (odpowiednio unormowany) oraz teoretyczną funkcję
f(x)
(obiekt TF1
).
Uwagi
- Wczytywanie danych z pliku:
ifstream ifile;
ifile.open("dane.dat");
double val;
while(ifile>>val)
{
cout<<val<<endl;
}
ifile.close();
- Zapisywanie danych do pliku:
ofstream ofile;
ofile.open("dane.dat");
for(int i=0;i<N;i++)
ofile<<val<<endl;
}
ofile.close();
Wynik
Przykładowy rozkład dla parametrów: