Podane metody komunikacji (we wszystkich językach) są blokujące, tj. metoda kończy się wykonywać gdy otrzyma dostateczną ilość danych:
Powoduje to jeden problem — kiedy odczytuje się dane, klient lub serwer mogą się zablokować ponieważ druga strona wysłała albo za mało danych, albo nie wysłała znacznika końca wiadomości.
Ważnym problemem jest dzielenie strumienia na poszczególne wiadomości. W większości przypadkóœ w przykładach tym co oddzielało wiadomości był znak końca linii.
Możliwe są inne schematy dzielenia wiadomości.
Typy stałoprzecinkowe (integer, long) zajmują kilka bajtów, procesory mogą być przystosowane do operacji na tych liczbach zgodnie z dwoma kolejnościami, little endian oraz big endian.
Przykładowo liczba (integer 1) może w pamięci być zapisany jako czery bajty: 0, 0, 0, 1 albo 1, 0, 0, 0, w zależności od tego jakiej kolejności oczekuje procesor danej maszyny.
Podczas pracy na jednym komputerze nie jest to problem, natomiast może być to problem kiedy wysyłamy dane w sieci, między systemami z których jeden jest big endian a drugi little endian.
W tym celu powstało coś co nazywa się Network byte order, czyli kolejność bajtów kiedy podróżują one po sieci.
Do konwersji między kolejnością sieciową, a kolejnością maszyny służą odpowiednie funkcje.
W C/C++ do tej konwersji służy zestaw funkcji: htons, htonl, ntohs... (więcej w man 3 byteoder). Przykładowo htonl konwertuje typ long z kolejności komputera do kolejności sieciowej.
W pythonie są to funkcje z modułu socket (o takich samych nazwa).
W Javie jest to mniejszy problem, ponieważ maszyna wirtualna Java używa zawsze kolejności zgodnej z network byte order.